Eskina is een unieke instrumentale band geleid door gitariste Merel van Hoek uit Den Haag. In 2018 bereikten zij de kwartfinaliste van de Grote Prijs van Nederland waar ze het publiek en de jury vermaakten met hun gevoelige en emotionele esthetiek die de genres van pop en neoklassiek verenigde.En dan is er nu hun eerste volledige album ”We were the moon” met als bezetting : Merel van Hoek op gitaar, Kellen McDaniel op altviool, Berber Heerema op cello, Joop de Graaf op basgitaar en Mischa Porte op drums en percussie, gast artiest is Maarten Vos op elektronica. Alle composities zijn van de hand van Merel van Hoek.

Ik had nog nooit gehoord van deze groep, maar dat mag geen verrassing zijn want de Nederlandse omroep zendt alleen maar easy listening en oldtimers uit en heeft absoluut geen ambitie om nieuwe Nederlandse initiatieven op de kaart te zetten. Maar genoeg gemopperd, dit is een geweldig initiatief met een bijzonder album tot gevolg. De sfeer en het geluid wordt onmiddellijk duidelijk in de proloog “Walking up in an old world”, een stemmig muziekstuk met vooral klassieke muziektonen door de strijkers, maar de gitaar van Merel trekt het meer naar de lichtere muziek. Dat blijft voortdurend de wisselwerking tussen de groepsleden, de gitaar van Merel met de popachtige elementen en viool en cello als de klassieke component, het klinkt misschien wat theoretisch maar het resultaat leidt tot heerlijke muziek die noch de soms zwaarmoedige elementen van klassieke muziek bevat, noch de lichtheid van oppervlakkige popmuziek, nee hier is er sprake van een perfecte synthese tussen deze op het oor zo verschillende muziekgenres.

De min of meer voor de hand liggende verwachting dat het met een dusdanige bezetting zou leiden tot muziek met een onuitstaanbaar New Age karakter wordt hier gelukkig niet waar gemaakt, ik weet trouwens niet of dat zweverige amuzikale geluid nog wel bestaat behalve in wachtkamers en liften. Onder de term popmuziek kun je dit ook niet afficheren, daar is de invloed van de strijk instrumenten te groot voor. Maar waarom weer iets in een hokje stoppen ? Muziek kent maar twee categorieën goed of slecht, dus laat het woordje pop maar weg, want populair zal deze muziek niet worden, daarvoor zit het te goed in elkaar. De 10 verschillende nummers ga ik niet nalopen, er is hier sowieso sprake van een integraal geluid met kleine tempo- en klank onderscheiden. Bijzonder fraaie muziek, maar waarschijnlijk alleen werkelijk besteed aan de luisteraar met een brede visie en oor voor een klassieke orkestratie, helaas.

Jan van Leersum.